En Froo, de dat in't Leven nich licht harr. Gegen dat Düüster in de Welt un in ehr Binnerst keem se mitünner nich an, man wat se in de goden Stünnen toweeg bröcht hett, as se in't Rostocker Katharinenstift to Kur weer, hett sogor Groth un Reuter marken laten: Alwine Wuthenow weer een vun de wenigen weer, de plattdüütsche Literatur toweeg bröch, de disse Beteknung verdeent harr. Villicht de gröttste plattdüütsche Schriever(sche) in't 19. Jh. na Groth un Reuter. Alwine Wuthenow is 1820 in Neuenkirchen born. Se stammt ut en ole vörpommersche Pastorenfamilje un wier de Dochter vun Johann Carl Balthasar, de af 1924 as Superin’dent in Gützkow bi Gripswold togang wier. Fröh al wier ehr antomarken, datt se anners wier as anner Kinner un datt de velen sworen Gedanken, de ehr ümdrieven deen, ehr dat Läwen swor maken deen. Trotzdem hett se in de Tiet vun ehr swörste Krankheit de schönsten Gedichten toweeg bröcht. Sturwen is se 1908. Rostock: Weiland 2005, 211 S. ISBN 3-89954-083-2
