Ein wunnerbore Episodengeschicht: Dei Verteller bericht vun ein Brägenjogging-Kurs, wi sin Fru em hinschickt hett. Dat Seggen in den Kurs hett Fru Zägenbein - ein oll' Schoolmestersch mit Hoor op de Tähn, dei dei Manns- un Frugenslüüd seggt, wo't langsgeiht. Dei Verteller, dat is Edelbert Pötter. Hei wier Nervendokter un hett sik üm dei mallen Lüüd kümmert. Man nu ward hei sülven al bilütten mall in'n Brägen. Nich slimm, blots so'n lütt bäten. Bi dat drütte Dräpen, as dei Deilnähmers vertellen schüllen, wat sei sik vun ehr Kurskollegen markt hebben, kümmt dat vörtüüg, un hei vertellt vun sien Maleschen. Vun dat "Dornäbensnacken": - "Dornäben" - fraagt em de Polizeier Dörsingmann. - Jo. Ik säuk ein Wuurt, nähm'n wi mal an: Hagenow. Denn föllt mi dat ierst nich in. Ik denk so ähnlich, also Hawerstroh, Hasenklo, Hagenpo, un denn kam ik ierst up Hagenow. Männigmal ok ierst abends orrer ok gor nich. Orrer ik drap ein'n, un denk, hei heit, seggen wi mal, Stark. Un in Würklichkeit hei hei Kraft." - "Ach", säd Heinz Deipsnider, "wenn dat wider nicks is, denn bedüt dat blot, dat sei öller warden." Op bannig charmante Aart nimmt Rogge den Alldag vun Öllere Minschen up't Kurn. All de lütten Macken, dei ein sik in't Öller leisten kann un dei dei Minschen sympathisch maken daun, wieren mit Ogenplieren utbreet. ISBN 978-3-86785-087-2 Rostock: BS-Verlag 2009, 81 S.
