Smaal, smuck, smiedig liggt de lütte Lyrik-Band von Peter Schütt in de Hannen, den he kortens in Hemmoor vörstellt hett. Un nich blots över dörtig Lüüd sünd to de Bookvörstellung kamen, ook glieks twee Börgermeister seten op dat Podium, Dirk Bauer von de Samtgemeen un Lasse Wehritz, de Stadtbörgermester. Wokeen hett al so veel Prominenz dorbi, wenn he sien Wark in de Welt schickt?
Kloor, Peter Schütt is prominent – nich blots as de erste muslimische plattdüütsche Lyriker. He höört in Hemmoor to en besünnere Tradition. Ook wenn de een oder anner över dat »Weimar ut den Norden« spietsch nökelt, verwunnerlich is doch, dat dor en Reeg bekanntere Schrieverslüüd to Huus wesen sünd, ton Bispill de plattdüütsche Dramatiker Hermann Boßdorf, de expressionistische Lyriker Alfred Vagt (en Unkel von Peter Schütt), de Heimatdichterin Elisabeth Rühmkorf un ehr bekanntere Söhn Peter Rümkorf. Över dissen Nimbus möögt annere smustern, man de Börgermesters weet, wat se de Tradition schullig sünd.
En Reeg von de Gedichten sünd al mal in’n Quickborn afdruckt worrn. Peter Schütt sien Gedichten hebbt en besünnern Charakter. Se laat so lichtföötsch, as weern se ohn Anstrengen schreven. He quält sick nich mit de Versfööt, nich mit den Riem. Un wenn bi de Heikus mal en Sülv mehr in en Reeg is, lett he de stahn. He mutt jo nich wiesen, dat he bit fief tellen kann. He will en Stimmung röver bringen, will enen Gedanken so utdrücken, dat de Leser denkt: schön, so heff ick dat noch nich sehn; so hebbt anner dat noch nich utdrückt.
Den Titel hett dat Book dorher, dat Peter Schütt jüst nich de längste is un fröher jümmer en wieden Weg to dat Gymnasium in Staad (Stade) hatt hett. Un wenn fröhmorgens de Tog in Hecktusen (Hechthausen) höll, hett de Schaffner fraagt »Is lütt Schütt al dor?« Un wenn de Bahnmester denn schüddkopp, hett he den Tog en lütt beten töven laten un sick um Peter sien Bildung un indirekt um de plattdüütsche Literatur verdeent maakt.
De dörtig Gedichten loopt so an Peter Schütt sien Biografie lang. De Leser kummt unvermodens von de Bohn in Hecktusen dör en »wunnerbor Leven« bit na den Sünnenopgang in Dakar; sitt mit Peter op’n Kutschbock bi Opa Ebeling, beleevt mit em de Freid von de Deenstdeern ut de Ukraine, dat »Gittler tot!« is un vertellt, dat se veel later en Postkoort von Olga ut en Straaflager achtern Ural kregen hebbt. Wat för Levenskatastrophen sünd dor op wenig Regen tohoopfaat?! Wi beleevt Peter sien »Belanfontenitis« un sien »Elvismania«, sien Entsetzen, as he begrippt, worüm dat Kalv na sien Mudder schreet un verstaht, warum he nich bi sienen Opa eten will: »Dat Geld, för dat du wat / för mi to’n Eten köffst, dat is / vun den Slachter, / dor kleevt Bloot an.« Jümmer wedder sünd Peter Schütt sien Fragen ook Fragen an den Leser. Dat Entsetzen von den lütten Peter dröppt den Leser - un wenn dat nich so ween schull, denn doch blots dorüm, dat de Leser mit dat Öller dickfellig worrn is.
Wi finnt in dit lütte Book veel wichtige Texte von Peter Schütt, ton Bispill dat wunnerbore Gedicht »Op den Judenfreedhoff«; den knappen »Traktot över den Sozialismus«; de ironische Sülfsreflexion »He hett Platt snackt«; de Erinnern an de düütsche Geschicht, de wi sülfst beleevt hebbt: »Op de anner Sied« oder »Ik bün al dor«, »Keen Spooss«(Mölln 1992); wi finnt de »Hobenballad ut Jeddah«.
Kloor, wi finnt ook »Niebuhrs Haremsphantasien«, de mi jümmer to snaaksch vörkaamt (man dat sünd jo ook Phantasien). Nich funnen heff ick Peter Schütts Gedicht »Dat Judenhuus« - un dor deit mi dat leed um.
Illustreert hett dat Book Manfred Kubowsky. Illustrationen sünd in Böker gefährlich. Jeedeen süht op den ersten Blick, wat em de Illustrationen gefallt. Un doot se dat nich, fangt he gor nich an to lesen. Peter Schütt hett Glück hatt. De mehrsten Biller sünd wunnerbor un laadt in ton Lesen.
Also, leve Lüüd, koopt jo dat Book. Dat lohnt dat Lesen.
(Rez. vun Bolko Bullerdiek in: Quickborn 109, Heft 2, S. 74 f.)
Mit Illustratschonen vun Manfred Kubowsky.
Broschur
ISBN: hett dat nich
Weimar: Weimar Art 2019, 56 S.
